PUBLICZNE LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE NR VIII IM. ALEKSANDRA KAMIŃSKIEGO W OPOLU
Jesteśmy szkołą, która w prowadzonym procesie edukacyjnym czerpie to, co najcenniejsze z tradycji, umiejętnie korzysta ze zdobyczy współczesności oraz śmiało patrzy w przyszłość. Kształcimy młodzież w atmosferze wzajemnego szacunku i zaufania. Przyjazne relacje są czynnikiem sprzyjającym efektywnej nauce, a satysfakcja i zadowolenie uczniów, ich rodziców oraz samych nauczycieli dowodem na to, iż zadania przez nas podejmowane wypełniane są kompetentnie, rzetelnie i z pasją. Inspirujemy, wspieramy, uczymy kreatywnego myślenia i odpowiedzialności. Celem nadrzędnym jest dla nas ukształtowanie świadomych, twórczych i refleksyjnych młodych Europejczyków, którzy w życie będą wchodzić wyposażeni w wiedzę i umiejętności gwarantujące sukces w realiach gwałtownie zmieniającego się świata. Stawiamy na wszechstronny rozwój osobowości ucznia – rozwój intelektualny, emocjonalny i społeczny.
Dużym atutem naszej szkoły jest profesjonalizm, innowacyjność i wielokierunkowość działań, znakomicie wykształcona kadra pedagogiczna, niepowtarzalna atmosfera oraz dobre imię, którego częścią są liczne sukcesy odnoszone przez naszych wychowanków.
HISTORIA BUDYNKU NASZEJ SZKOŁY
Budynek szkolny wybudowano w latach 1909-1910. W budynku tym przy ulicy Ozimskiej 48 (dawniej Odrodzenia) w ostatnim okresie wojny mieścił się szpital wojskowy i sale szkolne zastawione były łóżkami. W całym gmachu nie działała instalacja wodna ani ogrzewanie, nie było również śladu po szkolnych meblach (część sprzętu szkolnego znaleziono na podwórku przy ulicy Rolnej, dziś Orląt Lwoskich). Były to meble wyrzucone ze szkoły w czasie organizowania szpitala w latach 1944-45. Nie zniszczony sprzęt szkolny udało się również odnaleźć na strychu fabryki cygar zajętej jeszcze przez wojskio radzieckie przy ul. Katowickiej.
Te, dziś prawie stuletnie, mury były świadkami wielu rozmaitych wydarzeń, lecz funkcja, jaką pełniły prawie nieprzerwanie związana była z działalnością edukacyjną. Mimo, że budynek wkrótce skończy sto lat , nadal znakomicie spełnia swoją funkcję. Do dyspozycji mamy 26 sal lekcyjnych, w tym kilka specjalistycznych pracowni (m.in. pracownia komputerowa z dostępem do Internetu). Korzystać możemy z biblioteki wraz z czytelnią, stołówki, szatni, sali gimnastycznej, salki do gimnastyki korekcyjnej, sklepiku. W nagłych wypadkach pomocy możemy szukać w szkolnym gabinecie medycznym lub stomatologicznym. Dysponujemy stale wzbogacaną bazą pomocy dydaktycznych i środków audiowizualnych. Na co dzień wykorzystujemy komputery, tablice multimedialne, projektory, wizualizery, magnetofony, magnetowidy, telewizory, rzutniki i DVD. Naszym atutem jest doskonała lokalizacja. Położenie szkoły w centrum miasta ułatwia korzystanie z ofert placówek kulturalno-oświatowych, m.in. kina, muzeów, filharmonii, galerii sztuki, teatrów, bibliotek. Istotna jest także dostępność komunikacji miejskiej. Posiadamy boiska szkolne oraz tereny zielone, a całość obiektu jest ogrodzona, gwarantując bezpieczeństwo uczniom.
WIĘCEJ NA TEMAT HISTORII SZKOŁY
Początki placówki oświatowej związane są z pierwszymi trudnymi miesiącamim po wyzwoleniu Opola w 1945 roku. Miasto w gruzach gospodarka zniszczona, przybywali repatrianci i przesiedlency. Szkolnictwo w Opolu trzeba było budować od podstaw. Pionierami jego byli mgr Edmund Wiesiołek i Otmar Pieczka. Pierwsze uruchomione szkoły w Opolu to: Szkoła Podstawowa nr 1 przy Placu Daszyńskiego i Szkoła Podstawowa nr 2 przy ulicy Katowickiej. Dnia 27 kwietnia 1946 r. utworzona dwie kolejne szkoły na terenie miasta: Szkołę Podstawową (męską) w gmachu przy ulicy Ozimskiej 48 i Szkołę Podstawową (żeńską) w tym samym budynku lecz w przeciwległym skrzydle. Budynek szkolny podzielono między dwie szkoły w ten sposób, że Szkoła Podstawowa Męska otrzymała na parterze sale lekcyjne nr 6, 7, 8, 10, 12 i na piętrze sale nr 20, 21, 23, 24 i 25. W sumie 10 sal lekcyjnych o łącznej powierzchni 540 m2 . Na niskim parterze otrzymała kuchnię i jadalnię. Salę gimnastyczną oraz boiskoszkolne użytkowała wspólnie ze Szkołą Podstawową Żeńską. Kierownikiem szkoły męskiej została Otmar Pieczka, a pełna nazwa tej szkoły brzmieła Powszechna Szkoła Publiczna nr 3 Męska.
Pierwszy dzień nauki to 27 kwietnia 1946 r. Była to szkoła 7-klasowa. W tym dniu zgłosiło się 328 uczniów i 9 nauczycieli. Uczniów rozdzielono do poszczególnych klas kierując się przede wszystkim stopniem znajomości języka polskiego, a w wyjątkowych wypadkach wzrostem. W sumie utworzono 9 oddziałów. Klasa pierwsza rozpoczeła naukę 1 maja 1946 r. W klasie siódmej było 17 uczniów. Rodzice tych uczniów przybyli z województw południowo-wschodniej Polski przedwrześniowej (najczęściej ich miastem urodzenia był Lwów, Stanisławów, Kołomyja, Niżnów, Żytyn, Tyśmienica, Radziwłłów, Brody). Jerzy Hausex objął kierownictwo nad Publiczną Szkołą Powszechną nr 4 Żeńską. W roku szkolnym 1948/49 Szkoła Powszechna nr 4 Żeńska zmieniła nazwę na Ogólnokształcącą Szkołę Stopnia Podstawowego i Licealnego nr 4 Żeńska. Dyrektorem jej był Tomasz Dąbrowski. Nazwa przetrwała do 1964 r. W roku tym szkoła została przeniesiona do gmachu przy ulicy Dubois. Jej miejsce zajęła Szkoła nr 14, która była szkołą TPD, a od 1960/61 szkołą ćwiczeń dla słuchaczy Studium Nauczycielskiego. Kierownikiem jej była Marianna Nawrot. Szkoła Powszechna nr 3 w roku szkolnym1948/49 zmieniła nazwęna Szkołę Podstawowąnr 12 i była nadal szkołą męską. Otmar Pieczka na stanowisku kierownika Szkoły Podstawowej nr 12 pracował 2 lata, od 1950 roku szkołą zarządzał Stanisław Deja.
Działalność szkoły w latach 1948-1956 to zwykła codzienność. Nauka jednozmianową rozpoczynano o godzinie 8 (przerwy międzylekcyjne 10 minutowe, a duże po trzeciej i szóstej lekcji trwały 20 minut). W roku szkolnym 1948/49 z 379 uczniów utworzono 10 oddziałów; w 1955/56 liczba uczniów wzrosła do 578, z czego utworzono szesnaście oddziałów. őrednia liczba uczniów była w oddziale wysoka (ponad 35 uczniów). W trudnych latach 1953-54 rozpoczęcie lekcji poprzedzały krótkie apele, na których poruszano aktualne sprawy z życia szkoły, kraju i świata. W rok później rada pedagogiczna zdecydowała, że apele poranne będą nadal prowadzone, ale sporadycznie, w zależności od potrzeb wynikających z praktyki szkolnej. Prowadzona była w szkole nauka religii (od roku 1959 odbywała się poza nią) Praca pozalekcyjna to działalność kół przedmiotowych (kółko historyczne, kółko biologiczne, kółko polonistyczne). Traktowano je głównie jako uzupełnienie pracy dydaktyczno-wychowawczej szkoły. Najbardziej masową organizacją było PCK. Inne tworzone organizacje to: Samorząd Uczniowski, Spółdzielnia Uczniowska, Szkolna Kasa Oszczędnościowa, Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Organizacja Harcerska.
W oparcju o uchwałę Prezydium Miejskiej Rady Narodowej nr 34/16/64 z dnia 2 czerwca 1964 roku Wydział Oświaty zarządził przeniesienie Szkoły Podstawowej nr 14 z gmachu przy ulicy Dubois do gmachu przy ulicy Ozimskiej 48 oraz przeniesienie Liceum Ogólnokształcącego nr 3 wraz z Liceum dla Pracujących do gmachu przy ulicy Dubois. Szkoła Podstawowa nr 12 otrzymała 14 izb lekcyjnych, a Szkoła Podstawowa nr 14 tylko 9. Obie szkoły dysponowały wspólnie 5 pracopwniami, salą gimnastyczną oraz korzystały ze wspólnej świtlicy. 10 października 1966 roku Szkoła Podstawowa nr 12 im. Ludowego Wojska Polskiego otrzymuje sztandar ufundowany przez szpołeczństwo, rodziców, organizacje społeczne i młodzieżowe oraz zakład opiekuńczy. Decyzją władz oświatowych Szkoła Podstawowa nr 12 i Szkoła Podstawowa nr 14 zostały połączone. W nowym kształcie szkoła zaczęła pracować w 1969 roku.
Od 1970 roku przemiany szkoły dokonywały się w mniejszym tempie. w 1970/71 utworzono klasy sportowe. Pozwalały uczniom uprawiać różne dyscypliny m. in. pływanie, szrmierkę, łyżwiarstwo figurowe. W 1975 roku do budynku powróciło Licełum dla Pracujących i już 25 lat wspólnie gospodarzy. Pierwszego września 1978 roku otwarto w szkole oddział przedszkolny klasy „0” Istniał on do 1990. W 35 rocznicę powstania Lwowego Wojska Polskiego -12 poździernika 1979 roku – odsłoniętyo tablicę pamiątkową ufundowaną przez Cech Rzemiosł Różnych w Opolu.
Po czterdziestu latach szkoła doczekała się częściowego remontu. Wymieniono większość okien w budynku, wyremontowano kuchnię, stołówkę, zaplecze, szatnie. Część pomieszczeń odzyskano po wyprowadzeniu się lokatorów (rodzin byłych dozorców). Doczekano się likwidacji kotłowni i połączenia do sieci WPEC-u. W 1994 roku Miejski Zarząd Oświaty zmodernizował procownię chemiczną, a z funduszu Rodzicielskiego i Liceum dla Pracujących zakupiono stoły i krzesła. Szkoła wzbogaciła się również o czytelnię, salę komputerową, salę do gimnastyki korekcyjnej i salę do zajęć wyrównawczych.
W latach 1999 – 2017 funkcjonowało tutaj Publiczne Gimnazjum nr 5 im. Aleksandra Kamińskiego w Opolu.
Obecnie, po wprowadzeniu reformy oświaty, w budynku przy ulicy Ozimskiej 48 znajduje się Publiczne Liceum Ogólnokształcące nr 8 im. Aleksandra Kamińskiego.